Parafia Medziugorje znajduje się w Bośni i Hercegowinie, 25 km na południowy zachód od Mostaru. Međugorje wraz z wioskami Bijakovići, Vionica, Miletina i Šurmanci tworzy parafię rzymskokatolicką, w której mieszka dziś około 5500 mieszkańców. Opiekę duszpasterską sprawują księża Hercegowińskiej Prowincji Franciszkańskiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Cały obszar zamieszkują Chorwaci, którzy przyjęli chrześcijaństwo 13 wieków temu. Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w źródłach historycznych w 1599 roku. Obecna parafia została erygowana w 1892 roku i pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła, patrona pielgrzymów. Przed objawieniem była to zwykła wieś w diecezji mostarskiej iw ogóle nie występowała na mapach geograficznych. Nazwa Međugorje oznacza „między górami”, ponieważ znajduje się pomiędzy dwiema górami – Križevac i Crnica.
Do 24 czerwca 1981 r. Medziugorje żyło jak wszystkie inne wioski w regionach południowych: ludzie uprawiali ziemię, sadzili tytoń i winorośl, produkowali wino i uprawiali warzywa, aby wyżywić i utrzymać swoje rodziny. Ze względów społecznych i politycznych wielu wyjechało za chlebem i masłem: do krajów zamorskich i Europy Zachodniej.
Objawienia Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju rozpoczęły się w 1981 roku i od tego czasu życie parafii bardzo szybko się zmieniło. Na swoich świadków i współpracowników Matka Boża wybrała nie tylko sześciu widzących, ale całą parafię i jej pielgrzymów. Zostało to wyraźnie stwierdzone w przesłaniu: „Wybrałem tę parafię w szczególny sposób i chcę ją prowadzić”. (1 marca 1984). 24 czerwca 1981 roku około godziny 18:00 sześcioro dzieci – Ivanka Ivanković, Mirjana Dragičević, Vicka Ivanković, Ivan Dragičević, Ivan Ivanković i Milka Pavlović, zobaczyło na wzgórzu Crnica, kilkaset metrów młodą kobietę z dzieckiem na ręku. nad miastem Podbrdo, która dawała im znak ręką, aby się do niej zbliżyli. Zaskoczone i przestraszone dzieci nie zbliżały się do niej.

Następnego dnia, 25 czerwca 1981 r., w tym samym czasie czterech z nich: Ivanka Ivanković, Mirjana Dragičević, Vicka Ivanković i Ivan Dragičević odczuli silne pragnienie i pociąg do miejsca, w którym dzień wcześniej zobaczyli osobę, którą rozpoznali jako Matkę Bożą. Po drodze dołączają do nich Marija Pavlović i Jakov Čolo. Modlili się i rozmawiali z Matką Bożą, a Ona przedstawiła się im jako Królowa Pokoju. Dlatego 25 czerwca obchodzony jest jako rocznica objawień. Według ich zeznań, od tego dnia mieli codzienne objawienia, razem lub osobno, gdziekolwiek się znajdowali. Milka Pavlović i Ivan Ivanković nigdy więcej nie zobaczyli Pani.
Trzeciego dnia objawień, 26 czerwca 1981 roku, Matka Boża po raz pierwszy wezwała do pokoju słowami: „Pokój, pokój, pokój – i tylko pokój! Pokój musi zapanować między Bogiem a człowiekiem i między ludźmi!” Przyciągnięci objawieniami i orędziami Matki Bożej ludzie – najpierw parafianie, potem z innych wiosek iz całego świata – zaczęli się gromadzić i modlić.
Prześladowania widzących, ich rodziców i krewnych, parafian i księży, a nawet pielgrzymów rozpoczęły się natychmiast po rozpoczęciu objawień. Widzących kierowano na policyjne testy i badania psychiatryczne, ale za każdym razem okazywało się, że są zdrowi. Do tego samego wniosku doszły kolejne testy przeprowadzone w kolejnych latach.
O. Jozo Zovko, ówczesny proboszcz w Medziugorju, został aresztowany półtora miesiąca po pierwszym objawieniu. Choć niewinny, komunistyczny sąd skazał go na trzy i pół roku więzienia.
Dzięki objawieniom Matki Bożej Medziugorje – prosta wiejska parafia – stało się miejscem spotkań wielu pielgrzymów z całego świata (ponad 20 milionów w ciągu pierwszych 20 lat) i jednym z największych ośrodków modlitewnych na świecie, porównywalnym z Lourdes i Fatimy. Niezliczeni świadkowie mówią, że właśnie w tym miejscu odnaleźli wiarę i spokój – i wciąż na nowo wracają do Matki.

Pierwszy kościół parafialny został zbudowany przez parafię Medziugorje w krótkim czasie po założeniu parafii. Kościół został zbudowany przez księdza Nikola Šimovića z pomocą parafian w latach 1896-1897. Było to bardzo duże wydarzenie jak na tamte czasy ubóstwa tego narodu. Kościół był piękny zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Ze względu na chwiejny grunt, na którym został zbudowany, jego ściany wkrótce zaczęły pękać, a cała budowla zaczęła się zapadać, więc zaraz po I wojnie światowej zaczęto myśleć o budowie nowego kościoła.
W 1935 r. biskup, po wieloletnich negocjacjach i uzgodnieniach, zezwolił na budowę nowego kościoła parafialnego. Prace przy wykopach pod fundamenty rozpoczęto w czerwcu 1935 roku.
Projekt wspaniałego kościoła w Medziugorju, który nazwał „bazyliką”, wykonał bezpłatnie słynny zagrzebski architekt Stjepan Podhorsky. Pracował przy renowacji i budowie kilku budowli sakralnych w Hercegowinie, wśród których jest wspaniała bazylika w Tomisławgradzie i kościół katolicki w Suboticy – Wojwodinie. Medziugorski kościół ma trzy nawy. Przednia część zaopatrzona była w dwie wieże z ciosanego kamienia.

„Projekt oparty jest na starych chorwackich bazylikach w nowoczesnym stylu, w prostszym, ale nadal ściśle kościelnym stylu.” Chociaż było wiele kontrowersji co do proponowanych wymiarów i potrzeby dwóch dzwonnic.
Do początku II. W czasie wojny zbudowano mury o wysokości 2,5 m, po których prace wstrzymano aż do lat 60-tych. W 1966 roku kontynuowano prace przy kościele, które zakończono w 1969 roku. Kościół został poświęcony 19 stycznia 1969 roku. Dekorację wnętrza kościoła zakończono w 1980 roku.
Kościół parafialny i teren wokół kościoła jest miejscem sprawowania Eucharystii i życia sakramentalnego. Kościół, podobnie jak parafia, jest pod wezwaniem św. Jakuba Starszego, apostoła i patrona pielgrzymów. W 1991 r. obok kościoła wybudowano ołtarz do celebracji plenerowych oraz dwadzieścia konfesjonałów. Wybudowano także kaplicę do adoracji eucharystycznej z pomieszczeniami do wykładów i dyskusji duchowych. Dla odpowiednich uroczystości wzniesiono dwa namioty.

Miejsce pierwszych objawień Matki Bożej, kilkaset metrów nad wioską Podbrdo, nosi dziś nazwę Brdo Ukazanja. Od domów prowadzi stroma ścieżka do miejsca objawień, wzdłuż którego w 1989 r. ustawiono z brązu płaskorzeźby przedstawiające radosne i bolesne tajemnice różańca (dzieło prof. Carmelo Puzzoli).
W drodze na miejsce objawień, na drugiej stacji tajemnicy radosnej, postawiono duży drewniany krzyż, aby zaznaczyć miejsce, w którym Matka Boża po raz pierwszy wezwała do pokoju przez Mariję Pavlović trzeciego dnia objawień.
W samym miejscu objawienia, dla uczczenia 20. rocznicy, ustawiono pomnik Królowej Pokoju wzorowany na tym, który znajduje się przed kościołem parafialnym – posąg z białego marmuru, dzieło włoskiego kamieniarza Diny Felicio z Massy Carrara. Posąg jest darem od koreańskich pielgrzymów.

Głęboko poruszeni uzdrowieniem dziecka, chcieli zrobić coś, aby podziękować Bogu i Królowej Pokoju za Miłosierdzie. W intencji tej włączyli swoją modlitwę „o pokój na Półwyspie Koreańskim”, jak napisali na tablicy przywiezionej z Korei.
Spotkanie z Górą Objawień dla pielgrzymów jest spotkaniem z Matką Bożą poprzez osobistą modlitwę i modlitwę różańcową.
W czerwcu 2002 r. na ścieżce schodzącej z miejsca objawień w kierunku Błękitnego Krzyża ustawiono płaskorzeźby z brązu przedstawiające słynne tajemnice różańcowe (dzieło prof. Carmelo Puzzolo). U podnóża Góry Objawień znajduje się Błękitny Krzyż, postawiony w 1985 roku. Od 4 lipca 1982 r. regularnie spotyka się w tym miejscu grupa modlitewna wizjonera Ivana Dragičevicia.

Krzyż na wzgórzu Šipovac został zbudowany w 1934 roku. Parafianie pod przewodnictwem swojego proboszcza o. Bernardina Smoljana postawili ten krzyż wotywny na pamiątkę 1900. rocznicy Męki i Śmierci naszego Pana Jezusa Chrystusa. Decyzja o budowie krzyża zapadła po Bożym Narodzeniu w 1933 roku.
Pomysł budowy krzyża wyszedł z Watykanu. Mianowicie papież Pius XI. wyraził życzenie, aby z okazji 1900. rocznicy śmierci Chrystusa na wyżynach całego świata budowano krzyże. Mimo ogromnej biedy pomysł ten zaakceptował ówczesny proboszcz Medziugorja, o. Bernardin Smoljan, a jego parafianie 21 stycznia 1934 roku podjęli decyzję o rozpoczęciu budowy.
Prace trwały około miesiąca. Parafianie z zapałem pracowali przy budowie krzyża, niosąc samodzielnie lub przy pomocy koni żwir, cement, żelazo, drewno i wodę. Krzyż ma wysokość 8,52 m. Relikwie prawdziwego krzyża Jezusa, przywiezione na tę okazję z Rzymu, są osadzone w samym uchwycie krzyża. Krzyż postawiono na wysokości 498 m. Poświęcenie krzyża odbyło się uroczyście w piątek 16 marca 1934 r. To była wielka uroczystość w parafii Medziugorje, której świadkami byli liczni księża i wierni z innych okolicznych parafii. Z tej okazji wzgórzu nadano nową nazwę – Križevac.
Słowa wyryte na betonowym krzyżu noszą się w sercach tych milionów pielgrzymów:
IHS/ JEZUS CHRYSTUS/ ODKUPICIEL
RODZAJU LUDZKIEGO/ NA WŁASNY ZNAK
WIARA, MIŁOŚĆ/ I NADZIEJA/ WZBUDZONY/

BERNARDYN/ SMOLJAN/ ŻUPNIK/
I PARAFIA/ MEDZIUGORJE/ Z/
OD WSZELKIEGO ZŁA/ UWOLNIJ/ NAS WSZYSTKICH/ JEZUS!
Drogie dzieci! A krzyż był w Bożym planie, kiedy go budowaliście. Szczególnie w te dni idźcie na Górę i módlcie się pod krzyżem. Potrzebuję waszych modlitw. Dziękuję za odpowiedź na moje wezwanie!” – powiedziała Matka Boża w orędziu z 30 sierpnia 1984 r.
Križevac został już wzbogacony o stacje Drogi Krzyżowej, stworzone przez włoskiego artystę Carmelo Puzzolo. Stacje dotarły do ​​Medziugorja jesienią 1987 roku, ale władze zezwoliły na ich instalację na wzgórzu dopiero przed Wielkanocą w marcu 1988 roku. Pomogli w tym parafianie.
24.11.2001. r., w pierwszą rocznicę śmierci o. Slavko Barbaricia, w miejscu, w którym oddał swoją duszę w ręce Pana, wzniesiono pomnik: brązową płaskorzeźbę przedstawiającą o. Slavko zatopioną w kamieniu. Pomiędzy dwiema stacjami Drogi Krzyżowej pozostanie znakiem i pamiątką człowieka, który powiedział to, co myślał i zrobił to, co powiedział, idąc za Ewangelią i orędziami Królowej Pokoju.
Dziś Križevac jest nieodzownym przystankiem dla wielu medziugorskich pielgrzymów z całego świata, aw każde piątkowe popołudnie parafianie i pielgrzymi odbywają regularną pielgrzymkę Drogi Krzyżowej obok Kriżevaca. Każdy kamień aż do szczytu Križevac jest zniszczony iw ten sposób żywo świadczy o modlitwach, podziękowaniach, ślubach… milionów pielgrzymów, którzy wspięli się na to wzgórze nad Medziugorjem.